* عدّه‌اى عقیده دارند که جوانان به علت زیاد بودن گلوکز فسفات عسل ، نباید در خوردنش افراط کنند ولى پیران مى‌توانند به دلخواه خود مقدار آن را برگزینند.
* هیچ میکروبى و هیچ‌گونه قارچى نمى‌تواند در عسل رشد و تولیدمثل کند. علت این‌که باکترى‌ها نمى‌توانند درعسل رشد کنند وجود مقدار زیادى پتاسیم در آن است زیرا پتاسیم جاذب‌الرطوبه بوده و بدین‌وسیله از باکترى‌ها سلب حیات مى‌نماید.
* با آن‌که با اغلب شیرینى‌ها مى‌شود سرکه ساخت عسل به زودى دست از ترکیب خود بر نمى‌دارد و تهیه‌ى سرکه از عسل سخت است.
* علاوه بر این‌که عسل به علت داشتن پتاسیم اجازه‌ى رشد و تکثیر به میکروب‌ها نمى‌دهد داراى مقدارى مواد ضدعفونى‌کننده مانند اسید فرمیک نیز هست. پس عسل داراى خاصیت بازدارنده از رشد میکروب را دارد و هم میکروب‌کش است.
* میکروب‌ها به‌طور متفاوت، بعضى به سرعت و برخى با مدت بیشتر در عسل کشته مى‌شوند مثلاً میکروب حصبه پس از 8 ساعت و میکروب‌هائى که در ریه عوارض بیشترى به وجود مى‌آورد پس از چهار روز و میکروب‌هاى تولیدکننده‌ى آماس صفاق (پریتونیت) و ذات‌الجنب و اسهال خونى پس از دو ساعت مى‌میرند.
* عسل هرگز فاسد نمى‌شود و هیچ‌گاه ویتامین‌هاى خود را از دست نمى‌دهد در صورتى که سبزیجات به سرعت بسیارى از ویتامین‌ها به خصوص ویتامین ث خود را از دست مى‌دهند.
* هنوز بشر نتوانسته است در آزمایشگاه عسل بسازد.
* دارویى که سرخ‌پوستان براى درمان آسم به کار مى‌بردند چنین بود: یک تخم‌مرغ را در ظرفى از شیشه قرار داده آب لیمو بر آن مى‌ریختند بعد از 12 ساعت پوست تخم را جدا کرده معادل زرده و سفیده، به آن عسل اضافه مى‌کردند و به وسیله‌ى آتش آن را جوشانده و همین‌که سفت مى‌شد برداشته روزانه یک قاشق چاى‌خورى صبح و یک قاشق چاى‌خورى شب از آن مى‌خوردند.
* در عسل ممکن است گرده‌هاى طبیعى و دست نخورده و تغییر نیافته و بقایاى زنبور عسل و مواد معدنى نیز یافت شود.
درباره این سایت